سرور عابدان
آن كه ابن تيميّه با توجه به عبارت علاّمه حلّى رحمه الله دو موضوع را انكار كرده است:
۱. اين كه امام سجّاد عليه السلام در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى خواند.
۲. لقب گرفتن آن امام به «سيد العابدين» از سوى رسول خدا صلى الله عليه وآله و چنان چه گذشت در اين زمينه مى گويد:«مطلب گفته شده درباره نامگذارى او از سوى رسول خدا صلى الله عليه وآله به «سيدالعابدين» مطلبى بى ريشه و اساس است و هيچ يك از علما و اهل دين آن را نقل نكرده اند.»
در پاسخ به ابن تيميه بايد گفت: نماز خواندن حضرت امام سجّاد عليه السلام در هر شبانه روز به ميزان هزار ركعت، هم چون سيره پدر و جدّ بزرگوار ايشان عليهم السلام بوده است… دروغ خواندن اين مطلب از روى لجاجت، دشمنى و تعصّب است، زيرا اين مطلبى است كه شمارى از حافظان حديث اهل سنت به آن اذعان نموده اند. هم چنين دادن لقب «سيدالعابدين» به امام سجّاد عليه السلام از سوى رسول خدا صلى الله عليه وآله نيز در كتاب هاى شيعه و سنى آمده است. حافظ سبط ابن جوزى، از مدائنى از جابر بن عبدالله انصارى اين گونه نقل مى كند: جابر به ابوجعفر محمد بن على عليهما السلام گفت: رسول خدا صلى الله عليه وآله به تو سلام مى رساند. از جابر پرسيده شد: چگونه چنين سخنى را مى گويى؟پاسخ داد: روزى نزد رسول خدا صلى الله عليه وآله نشسته بودم. حسين عليه السلام نيز در دامان آن حضرت نشسته بود و پيامبر صلى الله عليه وآله با او بازى مى كرد. در اين هنگام رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: يا جابر! يولد له ولد اسمه علي. إذا كان يوم القيامة، نادى مناد: ليقم سيد العابدين. فيقوم ولده. ثمّ يولد له ولد اسمه محمّد، فإن أدركته يا جابر! فاقرأه منّي السلام; اى جابر! او فرزندى به نام على خواهد داشت. وقتى روز قيامت شود، منادى فرياد برمى آورد: سيدالعابدين برخيزد!در اين هنگام پسر او بر مى خيزد.او نيز صاحب فرزندى مى شود كه نامش محمد است. وقتى او را ديدى، سلام مرا به او برسان.
