نوشتاری در نقض کلام «الصحابة کلهم عدول» با توجه به یک واقعه تاریخی

🖊 علی جلالی

عبیدالله بن عمر بن خطاب از افرادی است که عامه او را از صحابه رسول خدا می دانند[۱]. فردی که دارای کارنامه سیاهی در طول زندگی خود می باشد. از جمله این موارد کشتن افرادی بدون گناه در جریان قتل عمر بن خطاب است.

او به قصاص قتل پدرش، هرمزان، جفینه و دختر کوچک ابولولوه را کشت[۲]

بعد این قتل ها، عثمان به عبيدالله بن عمر گفت خدا تو را بکشد، مردی را که نماز می خواند، دختری كوچک، و دیگری را كه درذمه رسول خدا بود به قتل رساندی. حق اين نيست كه تو را رها كنم. راوی گفت از عثمان در حيرت ماندم كه وقتی به حکومت رسید چگونه او را رها كرد. اما من می دانستم که عمرو بن العاص در این کار دست دارد، پس او را از نظر خود منصرف کرد.[۳]

همچنین بخوانید عدالت صحابه و قتل عثمان

عثمان او را بخشید ولی امیرالمومنین فرمود اگر به او دست پیدا کنم او را به خاطر قتل هرمزان می کشم.[۴] امیرالمومنین وقتی به خلافت رسید قصد کشتن عبیدالله بن عمر را داشت ولی او به شام و نزد معاویه فرار کرد[۵]

عمر بن خطاب که صحابی است به دست ابولولو به قتل رسید.

عبیدالله بن عمر که صحابی است چندین نفر از جمله هرمزان را به قتل رساند.

عثمان بن عفان که صحابی است او را بخشید

عمرو بن عاص که صحابی است در این بخشش نقش داشت

علی بن ابی طالب علیه السلام که صحابی است فرمود او را می کشم

معاویة بن ابی سفیان که صحابی است، با فرار عبیدالله بن عمر به شام، به او پناه داد

سوال اینجاست، عامه که همه صحابه را عادل می دانند به ما بگویند کدامیک از این تصمیم ها درست و به حق است و  ما به کدامیک از صحابه اقتدا کنیم؟

پی نوشت:

[۱]الاستيعاب في معرفة الأصحاب، ابن عبدالبر، ۳ / ۱۰۱۰؛ الإصابة في تمييز الصحابة، ابن حجر عسقلانی، ۵ / ۴۱

[۲] قال أبو عمر: كان عبيد اللَّه من شجعان قريش وفرسانهم. ولما قتل أبو لؤلؤة عمر عمد عبيد اللَّه ابنه هذا إلى الهرمزان وجماعة من الفرس فقتلهم…

الإصابة في تمييز الصحابة، ابن حجر عسقلانی، ۵ / ۴۲

[۳] عن أبي وجزة عن أبيه قال: رأيت عبيد الله يومئذ وإنه ليناصي عثمان. وإن عثمان ليقول: قاتلك الله قتلت رجلا يصلي وصبية صغيرة وآخر من ذمة رسول الله – صلى الله عليه وسلم – ما في الحق تركك! قال فعجبت لعثمان حين ولي كيف تركه. ولكنني عرفت أن عمرو بن العاص كان دخل في ذلك فلفته عن راية

الطبقات الکبری، ابن سعد، ۳ / ۲۷۲

[۴] وقال الحميدي: حدثنا سفيان، عن عمرو بن دينار، قال: قال علي: لئن أخذت عبيد اللَّه لأقتلنّه بالهرمزان»

الإصابة في تمييز الصحابة، ابن حجر عسقلانی، ۵ / ۴۳

[۵] أن عليا لما ولي الخلافة ‌أراد ‌قتله، ‌فهرب ‌منه إلى معاوية بالشام

الكامل في التاريخ، ابن اثیر، ۲/ ۴۴۸

نوشته‌هایی دیگر از حجةالاسلام علی جلالی