گزارش همایش علمی تکریم غدیر

حدیث ثقلین الگوواره‌ی وحدت و دکترین تقریب است.

به گزارش معاون فرهنگی تبلیغی بنیاد فرهنگی امامت؛ همایش تکریم علمی غدیر، روز شنبه نهم تیرماه در بنیاد فرهنگی امامت با حضور اساتید، طلاب و عموم مردم برگزار شد.
مدیر مرکز تخصصی امامت اهل بیت علیهم السلام در این همایش به بیان فرصت‌ها و آسیب‌های تبلیغ غدیر پرداختند. گزیده‌ای از سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سید علیرضا سبزواری به شرح زیر می‌باشد:

تکریم غدیر به آگاهی از فرصت‌ها و تهدیدهایی است که فراخور تبلیغ ما از غدیر فراهم شده است.
فرصت مهم: اعتلای فرهنگ امامت در سطح جهان اسلام است.
اگر چه تا رسیدن به نقطه مطلوب در دکترین غدیر فاصله داریم اما دوره ما دوره گذار از مرحله صحت سنجی حدیث غدیر به ضرورت حادثه انگاری آن در وقائع اسلامی مانند بدر و احد است؛ همانند مهدویت که همه علمای اهل سنت تلقی به قبول کردند.
ناصر الدین البانی مشهورترین چهره از علمای متعصب اهل تسنن که به منزله احمد بن حنبل زمان شناخته می‌شود بر خلاف ابن‌تیمیه؛ حدیث من کنت مولاه….‌ را صحیح و متواتر دانسته است.
آسیب‌ها:
آسیب اول: دوگانه حب اهل سنت نسبت به اهل بیت و سب برخی شیعه نسبت به صحابه
اخیراً یکی از اندیشمندان به اشتباه گفته است:
تمام مسلمانان محبان اهل بیت علیهم السلام هستند؛ در طی چندبار سفری که به تمام کشورهای اسلامی داشتم، تا کنون هیچ ناصبی را مشاهده نکرده‌ام؛ حتی تندروترین جریان‌های ضد شیعی نیز خود را علاقه‌مند اهل بیت علیهم السلام می‌دانند و حساسیت آنها بر روی شیعیانی است که نسبت به صحابه بی‌احترامی می‌کنند، والا هیچ مشکلی با مکتب و اندیشه اهل بیت علیهم السلام ندارند.
نادرستی این کلام واضح است:
اولا: تندروهای مصر با شهید ولایت حسن شحاته در جشن نیمه شعبان چه کردند؟!
همچنین برگزاری همایش «الشیعة اخطر من الیهود» که در استادیوم قاهره و پیش روی رئیس جمهور وقت، برگزار شد.
علی احمد سالوس فتوا به وجوب عینی جهاد با شیعیان و قتل ایشان داد.
به این موارد مراجعه کنید تا بدانید جهت دادن بحث به یک گروه که سب صحابه می‌کنند تحریف واقعیت است بلکه اهل سنت خطر شیعه را به طور مطلق از یهود بدتر می‌دانند.
همچنین به کتاب التقریب بین الشیعة و اهل السنة؛ تألیف ناصر القفاری مراجعه نمایید تا فتوای آن‌ها را درباره عدم امکان تقریب با مشرکین از نزدیک مشاهده کنید. چرا باید چشم از واقعیت اختلافات اساسی دو اندیشه پوشید؟!
ثانیاً: بحث بی‌احترامی به صحابه فرافکنی در ۱۴ قرن عقیده شیعه است شما که این مطلب را بیان می‌کنید معتقد به امامت بلافصل امیرالمومنین هستید؟ این به معنای اعتقاد به غصب خلافت از جانب دیگران است و غصب از عوامل فسق بوده و استحقاق خلافت را منتفی می‌کند لذا برائت از اصول دین است زیرا لازمه عقلی اعتقاد به ولایت خاصه امیرالمؤمنین علیه السلام است و همین اعتقاد به فسق دیگران کافی است که ابوزرعه و دیگر علمای اهل سنت فتوا بدهند من انتقص احدا من الصحابة فهو زندیق دجال لا یروی عنه.
بنده سؤال می کنم: در چند دهه در قرن اول و دوم که خون شیعه به عنوان رافضی مباح بود، آیا شیعیان سبّ صحابه می‌کردند یا بر عکس در همه منابر و مساجد لعن و سب امیرالمؤمنین علیه السلام می‌شد و در عین حال قتل شیعه واجب بود!!
به نظر می‌رسد دو گانه محبت مسلمین به اهل بیت و سب صحابه جز فرافکنی و تحریف واقعیت تاریخ اسلام نتیجه‌ای در بر نداشته است.
نتیجه: به نظر بنده وحدت و تقریب میان مسلمین از مهم‌ترین مسائل دین اسلام است و به تعبیر آیت الله میلانی، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بهترین نسخه آن را در موارد متعدد به خصوص در غدیر بیان کرده‌اند و آن حدیث ثقلین است. حدیث ثقلین الگوواره‌ی وحدت و دکترین تقریب است.
آسیب دوم: تحریف معناشناختی امامت
اندیشمند دیگری هم مطالب نادرست بیان کرده: یکی از مسائلی که می‌تواند بحث غدیر را بیش از پیش زنده کند بحث ولایت باطنی است که حتی در میان اهل سنت نیز وجود دارد. اگر ما بگوییم من کنت مولا فهذا علی مولا، این مولا ولایت باطنی هم هست. تمام مسلمانان باید عید غدیر را جشن بگیرند چرا که ولایت باطنی ایشان در روز غدیر اثبات شد و همه مسلمانان این موضوع را پذیرفته‌اند. بنابراین غدیر می‌تواند عامل وحدت بین تمام مسلمانان باشد.
پاسخ این کلام ناصحیح این است که:
اولاً: این جشن در سال ۳۵ ه.ق هم در میان همه اصحاب بعد از قتل عثمان گرفته شد ولی از میان آن فتنه ناکثین مارقین و قاسطین در آمد.
ثانیاً: ولایت باطنی صوفیه مورد انکار علمای بزرگ متکلمین شیعه است و مخصوص عرفا و صوفیه می‌باشد و اساساً عموم اهل سنت از معتزله و اشاعره و ماتریدیه نیز این ولایت را قبول ندارند اگر چه قائل به کرامت برای اولیاء هستند که ابن تیمیه هم قائل است. برون رفت از اندیشه شیعه و نگاه متکلمان آن از معنای صحیح رئاست عامه و افتراض طاعت و حجیت امام، خطر بزرگ تحریف اندیشه مکتب شیعه را در پی داشته و یک نوع وادادگی در مقابل مکاتب کلامی اهل سنت است.
ثالثاً: قدر متیقن سازی و حداقل انگاری هیچ‌گاه سبب وحدت و تلقی امر مشترک در میان مسلمین نشده و نخواهد شد زیرا این مطلب ولایت باطنی در اساس اختلاف در طول تاریخ هیچ تأثیری ندارد زیرا از نظر کلامی و رجالی و اصولی اهل سنت؛ اهل بیت علیهم السلام در جایگاهی که شیعه معتقد است قرار نگرفته و در همه علوم اسلامی اهل سنت تأثیر اصل انگاری امامت، مطرح نیست.

لینک خبرگزاری حوزه
B2n.ir/x53795
B2n.ir/m20954