پرسش پژوهش حاضر این است که باور به علم ویژه و الهی و به خصوص علم غیب امامان أهل بیت علیهمالسلام چگونه در میان شیعه منتشر شد و ابعاد آن شامل چه تفاصیلی بود و مناسبات شیعیان با ائمه علیهمالسلام چگونه این روند را شکل میداد. بر این اساس پرداختن به موضوع علم الهی امام در باور شیعیان میتواند یکی از حلقههای تکمیل جریان مطالعات تاریخ فکر شیعی باشد که تاکنون به گونه تفصیلی به آن پرداخته نشده است. اهتمام این نوشته بر این بوده که به یک نظریه تاریخی پیرامون باور شیعیان به علم الهی اولیاء خدا دست یابد که بتواند فرایند تحولات باور شیعیان نخستین را به تصویر بکشد و بیشترین شواهد و قرائن را در ساختار و منظومه خود تبیین و توجیه نماید و برخی قرائن را که بعضاً بهعنوان معارض موردتوجه قرارگرفته است در یک بافت اجتماعی و تاریخی تفسیر نماید.
https://emamat.ir/%D9%85%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D9%86%DB%8C%D8%A7%D8%AF/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A8%D9%86%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%D8%AA/item/9405-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%AE%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D9%86.html#sigProGalleriafb5129596e