مطالعات ایرانشناسی و اخیرا شیعهشناسی در ژاپن در طول چندین سال گذشته گسترش فراوانی یافته و اساتید و دانشجویان زیادی در زمینههای مختلف تحقیقات گوناگون و بعضا اعجاب انگیزی ارائه میدهند.
به نظر میرسد تنها کاری که ما میتوانیم برای آنها بکنیم، آن است که برایشان مشکل تراشی نکنیم، بقیه را خودشان به خوبی میدانند که چگونه انجام دهند.
دغدغههای آنها نیز گاهی جالب است. این دغدغه وقتی با یک دید دقیق همراه باشد آثار جالبی میآفریند.
یکی از این آثار کتاب اماکن متبرکه در استان قم است. مؤلف آن خانم دکتر نائومی شیمیزو است که آثار دیگری همه به ویژه در زمینه ادبیات فارسی دارد. مؤلف، قبلا اماکن متبرکه استان تهران را نوشته و پس از سفر به قم به علت نزدیکی به تهران و اهمیت قم تصمیم میگیرد اماکن متبرکه قم را هم به صورت کتابی در آورد. مؤلف در مقدمه فارسی خود بر کتاب میگوید: نگارنده در خلال نگارش و تدوین کتاب «اماکن متبرکه در استان تهران» به این نکته علاقهمند شد که مردم شهر قم به عنوان یک مرکز مذهبی شیعی نسبت به اماکن مقدسه چگونه اعتقاداتی داشته و چگونه عمل میکنند. به علاوه به دلیل نزدیکی محل اقامت نگارنده، تهران و شهر قم، وی تصمیم گرفت این تحقیق را در شهر قم آغاز کند. (مقدمه فارسی)
وی در توضیح شیوه کار خود میگوید: نحوه انجام تحقیقات عمدتا عکسبرداری از وضعیت داخلی و خارجی آرامگاهها، پرسش و تحقیق از متولاین این زیارتگاهها یا ساکنان مناطق اطراف یا زایران این اماکن بوده است.
همان طور که نگارنده در کتاب پیشین خود اشاره کرده، برای انتقال عینی و بیطرفانه وضعیت موجود اماکن متبرکه، غالبا از عکسهایی که توسط نگارنده گرفته شدهاند، استفاده نموده است. (مقدمه فارسی)
کتاب در مجموع 432 عکس دارد که شماره گذاری شده و مؤلف در مقدمه 60 صفحهای خود به زبان ژاپنی برای هر کدام از عکسها گزارش مختصری آورده است. البته زیر نویس عکسها هم به ژاپنی است. داخل عکسها با قلم ریز انگلیسی، نام هر عکس آمده است.
بخش بعدی کتاب یعنی از ص 63 تا آخر کتاب (ص 156) چند جدول، نقشه و عکسها است.
مؤلف قصد دارد پس از اتمام تحقیق در استان قم، به تحقیق در استانهای دیگر پرداخته و کار خود را ادامه دهد.
به هر حال، این کار برای ما ایرانیان غنیمت است.
مشخصات کتاب:
اماکن متبرکه در استان قم، نائومی شیمیزو، مؤسسه مطالعات فرهنگها و زبانهای آسیا و آفریقا دانشگاه مطالعات زبانهای خارجی، توکیو، 2011، 157 صفحه.
منبع : کتابخانه مجلس