آن هنگام كه تیرگی ستم و بیدادگری همچون تاریكی شب همه جا را فرا گرفته و ظلمت و جهل و نادانی بسان سیاهی شب بر جهان سایه افكنده، نور یزدان كه چون ستاره‌ای پنهان در روز، خود را نهان ساخته ظاهر می‌شود و چون شعله‌ای فروزان در تاریكی شب می‌درخشد.

«فَلا اُقسِمُ بالخُنَّسِ الجوارِ الكُنَّسِ»
سوگند به ستاره پنهان شده بازگشت کننده، اختران رونده در پناهگاه‌های نهان شده

امام باقر علیه السللام در تفسیر این آیه شریفه، فرمودند:
مقصود از آن ستاره پنهان، مولودی است در آخرالزمان و او مهدی این خاندان است؛ برایش غیبت و حیرتی می‌باشد که در آن عده‌ای دچار گمراهی می‌شوند و گروهی هدایت می‌یابند. خوشا به حال کسانی که او را درک کنند و به خدمتش شزفیاب شوند.

منابع:

(کمال الدین و نمام النعمة، ج1، ص330؛ منتخب الاثر،ص256؛ بحارالانوار، ج51، ص137)